ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΘΡΥΛΟΣ

Κάποτε ενας μαθητής ρώτησε τον δασκαλό του.
Ποιά η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση !!!!!


Ο Δάσκαλος του απάντησε. Πολύ μικρή ωστόσο εχει μεγάλες συνέπειες. Ελα θα σου δείξω την κόλαση....
Μπήκαν σε ενα δωμάτιο όπου μια ομάδα ανθρώπων κάθοταν γύρω απο μια τεράστια χύτρα γεμάτι ρύζι.  Ολοι  όμως έμοιαζαν απελπιστικά πεινασμέοι. Ο καθένας ειχε απο ενα παράξενο κουτάλι που το κρατούσε απο την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα κάθε κουτάλι όμως ειχε τόσο μακρύ χερούλι που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα τους. Η πείνα και η ταλαιπωρία ηταν φοβερή.


Ελα είπε ο Δάσκαλος . Τωρα θα σε πάω στον Παράδεισο !!
Μπήκαν σε ενα άλλο δωμάτιο πανομοιότυπο με το πρώτο . Υπήρχε η ιδια χύτρα ρυζιού οι ιδιοι  ανθρωποι και τα ιδια περίεργα κουτάλια.Εκεί όμως όλοι έμοιαζαν πραγματικά ευτυχισμένοι.
Δεν καταλαβαίνω  ειπε ο μαθητής. Γιατί εδώ ειναι ολοι ευτυχισμένοι ενω ατο αλλο δωμάτιο ειναι τόσο δυστυχισμένοι τη στιγμή που ολα ειναι ίδια κα παναμοιότυπα.


Ο Δάσκαλος χαμογέλασε και απάντησε.  Εδώ έμαθαν να ταϊζουν ο ενας τον άλλον.........


Πηγη  internet

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Αλήθεια ή οχι πάντος κρύβει μια δόση πραγματικότητας..........
Ο Μεγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε  τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του ....Αυτες ήταν.
1) Να μεταφερθεί το φερετρό του στους ώμους απο τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2) Τους θησαυρούς που ειχε αποκτήσει ( ασήμι χρυσάφι πολύτιμους λίθους ) να τους σκορπίσουν σε ολη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3) Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα έξω απο το φέρετρο σε θέα όλων.


Ενας απο τους στρατηγούς έκπληκτος απο τις ασυνήθιστες επιθυμίες ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοί ήταν οι λόγοι που ζητούσε κάτι τέτοιο.


Ο Αλέξανδρος του εξήγησε.....
1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φερετρό μου για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο οτι ούτε εκείνοι δεν εχουν μπροστά στο θάνατο τη δύναμη να θεραπεύσουν.
2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί απο τους θησαυρούς μου για να μπορούν όλοι να βλέπουν οτι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ εδώ παραμένουν.
3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα για να μπορούν οι ανθρωποι να βλέπουν οτι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε οταν τελειώσει για εμας ο πιό πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος.


Πηγη  internet

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

( Ρωσικό ανέκδοτο για την .....Ελλάδα  !!!


Ο Θεός και οι Ελληνες
Οταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο είπε σε όλλους τους λαούς που είχε φτιάξει να περάσουν μέσα στη βδομάδα να διαλέξουν μια χώρα να κατοικήσουν.'' Δέχομαι μέχρι το Σάββατο '' τούς ξεκαθάρισε. Την κυριακή θα ξεκουράζομαι.


Δευτέρα πρωί έτρεξαν και στήθηκαν στην ουρά οι Γερμανοί. Την πρώτη μέρα της προθεσμίας. Κι έτσι τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.
Μετά απο λίγο ήρθαν οι Οι κινέζοι. Ομοιόμορφα ντυμένοι και σε παράταξη. Ηταν μπόλικοι και τους έδωσε την Κίνα.
Την τρίτη οι Γάλλοι,οι Ιταλοί, οι Αγγλοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί, οι Αμερικανοί .οι Καναδοί. Πήραν όλοι απο μια χώρα.
Τετάρτη όλοι οι Αφρικανοί με τα πολύχρωμα ρούχα τους .Τους έδωσε ολόκληρη την όμορφη Αφρική και τους είπε να τη μοιράσουν.
Την Πέμτη πήγαν οι Αβορίγινες . Τους έδωσε την Αυστραλία.
Την Παρασκευή αφού τέλειωσαν με τη γραφειοκρατία πήγαν οι Ρώσοι. Αφού είδαν τι πήραν οι άλλοι συμφώνησαν και πήραν την παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρψσία.
Το Σάββατο ήρθαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν οτι περίσεψε.
Το Σάββατο βράδυ αργά έφτασαν οι Τσιγγάνοι με ολα τους τα παιδιά. Ο Θεός τους είπε οτι άργησαν πολύ και δεν είχε μείνει τίποτα. Ηταν και πολλοί που να τους βάλει. Παρ΄ ολα αυτά επειδή ήταν μέσα στην προθεσμία τους επέτρεψε να πάνε σε όποια χώρα θέλουν και να μείνουν με τους κατοίκους της.Κι έτσι απλώθηκαν παντού.


Την Κυριακή ο Θεός κάθισε να αναπαυθεί ευχαριστημένος .Κατά το απογευματάκι βλέπει έξω απο την πόρτα του ενα πλήθος να φωνάζει να του ανοίξουν. ! Ηταν οι Ελληνες ως συνήθως εκπρόθεσμοι και μόλις μπήκαν άρχισαν τα παρακάλια.
-- Ανοιξε Θεούλη μου σε παρακαλούμε θέλουμε και εμείς μια πατρίδα.
--Τί θέλετε εδώ παιδιά;  Δεν είπαμε οτι την Κυριακή ξεκουράζομαι;
--Το ξέρουμε Θεούλη μου αλλά μπερδέψαμε τις ημερομηνίες.Μη μας αφήσεις σε παρακαλούμε χωρίς πατρίδα σαν τους Τσιγγάνους.. Είμαστε νοικοκυραίοι εμείς.
--Καλά βρε παιδιά γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα; Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σπιθαμή. Τα εχω μοιράσει ολα.
--Θεούλη μου εμείς φταίμε είδαμε οτι είχε πολύ χώρο κι είπαμε οτι θα περισσέψει και για μας.Και περιμέναμε να σπάσει λίγο ο κόσμος για να μην περιμένουμε στις ουρές.
--Εχουμε τόσα σπουδαία μυαλά έχουμε πολλά να κάνουμε και να δώσουμε στον κόσμο...Μη μας αφήνεις χωρείς πατρίδα . Μπορεί να αργήσαμε αλλά αν μας δώσεις κι εμάς θα την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας.
--Τι να σας πώ ρε παιδιά;( είπε ο Θεός ξύνοντας το κεφάλι του ) Κι εσείς παιδιά μου είστε και μάλιστα τα πιο έξυπνα αλλά πραγματικά δεν ύπάρχει αλλος χώρος.
--Σε παρακαλούμε......
--Καλά. Τότε θα σας δώσω ενα μικρό κομματάκι που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου  !!!!!!!

Ο ΜΗΤΣΟΣ ΓΛΥΦΕΙ ΤΟ ΤΗΓΑΝΙ

Ηταν τρεις αδελφές απο την Κρήτη πολύ αγαπημένες . Ηρθε ή ώρα να παντρευτούν. Η μιά παντρεύτηκε κάπιον ο οποίος ζούσε στην Αμερική και θα έφευγε μαζί του. Η δεύτερη παντρεύτηκε κάποιον ο οποίος ζούσε στην Αγγλία και θα πήγαινε εκεί. Η τρίτη παντρεύτηκε κάποιον απο το χωριό τους στην Κρήτη και θα έμενε εκεί.


Το τελευταίο βράδυ πρίν χωρίσουν λυπημένες μιλούσαν. Κορίτσια να γράφουμε συχνά η μιά στην άλλη να λέμε τα νέα μας πώς περνάμε με τους άντρες μας είπε η πρώτη.
Ναι αλλά όταν θέλουμε να πούμε κάτι για το σέξ πώς να το πούμε . Να μην πάρει κανείς άλλος το γράμμα και το διαβάσει είπε η δεύτερη.
Εγώ λέω όταν γράφουμε για το σέξ να λέμε τηγανιτές πατάτες είπε η τρίτη και όλες συμφώνησαν.


Πέρασε καιρός και ήρθε το πρώτο γράμμα απο την Αμερική. Εδώ κορίτσια είναι πολύ ωραία  .Εχουμε αλυσίδα εστιατορίων . Πολλά λεφτά ,βόλτες και ταξίδια. Αλλά τηγανιτές πατάτες τρώμε μια φορά τον μήνα.
Μετά ήρθε τα γράμμα απο την Αγγλία. Κορίτσια όλα πολύ καλά.Εχουμε αλυσίδα καταστημάτων με ρούχα. Πολλά λεφτά ,γυρνάμε ολο τον κόσμο τα παιδιά πάνε στα καλύτερα σχολεία αλλά τηγανιτές πατάτες τρώμε μια φορά στις δεκαπέντε μέρες.
Τελευταίο ήρθε το γράμμα απο το χωριό της Κρήτης. Εδώ κορίτσια τι να σας πώ; Οπως τα ξέρετε. Χωράφι , παιδιά, νοικοκυριό, τα ίδια και τα ίδια.
--- Τηγανιτές πατάτες όμως τρώμε κάθε μέρα και τα Σαββατοκύριακα ο Μήτσος γλύφει και το τηγάνι........