Μια μέρα εμφανίστηκε σε ενα χωριό ενας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ενα παγκάκι και φώναξε σε ολο τον τοπικό πληθυσμό οτι θα αγόραζε ολα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο αλλά η τιμή ηταν πολύ καλή και οσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάϊδαρο κι ετσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για οσα ελάχιστα ζώα ηταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε οτι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ενας γάϊδαρος και ανακοίνωσε σε όλους οτι θα επέστρεφε μετά απο μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάϊδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ !! Και αποχώρισε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που ειχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ενα.
Οι κάοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά απο οτι τα είχανε πουλήσει και για να το κάνουν αυτό αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο απο την τοπική τράπεζα.
Οπως φαντάζεστε μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε εναν φορολογικό παράδεισο της Καραβαϊκής ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι ,απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους ειχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε οτι εαν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που ειχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που ειχε με το δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων και ούτε το χρέος του δήμου ο οποίος φυσικά βρέθηκε ενα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος απο τα επιτόκια ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια απο τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση γιατί όπως του είπαν ειχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους. !!
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την ανιδιοτελή συμβουλή - οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου : λιγότερα λεφτά για τα σχολεία ,για το νοσοκομείο του χωριού ,για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας , μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια εργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ηταν έλεγε αναπόφευκτο αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου να βάλει τέλος στις σπατάλες και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα οταν μαθεύτηκε πως οι δύο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ενα νησί κοντά στις Μπαχάμες το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
( Μετάφραση απο το Ιταλικί κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του Γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά ειναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στηνιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες ,τραπεζίτες ,δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς ολος ο πλανήτης υπόκειται στους κανόνες της αγοράς των ΓΑΪΔΑΡΩΝ )
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο αλλά η τιμή ηταν πολύ καλή και οσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάϊδαρο κι ετσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για οσα ελάχιστα ζώα ηταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε οτι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ενας γάϊδαρος και ανακοίνωσε σε όλους οτι θα επέστρεφε μετά απο μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάϊδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ !! Και αποχώρισε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που ειχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ενα.
Οι κάοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά απο οτι τα είχανε πουλήσει και για να το κάνουν αυτό αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο απο την τοπική τράπεζα.
Οπως φαντάζεστε μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε εναν φορολογικό παράδεισο της Καραβαϊκής ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι ,απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους ειχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε οτι εαν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που ειχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που ειχε με το δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων και ούτε το χρέος του δήμου ο οποίος φυσικά βρέθηκε ενα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος απο τα επιτόκια ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια απο τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση γιατί όπως του είπαν ειχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους. !!
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την ανιδιοτελή συμβουλή - οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου : λιγότερα λεφτά για τα σχολεία ,για το νοσοκομείο του χωριού ,για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας , μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια εργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ηταν έλεγε αναπόφευκτο αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου να βάλει τέλος στις σπατάλες και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα οταν μαθεύτηκε πως οι δύο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ενα νησί κοντά στις Μπαχάμες το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
( Μετάφραση απο το Ιταλικί κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του Γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά ειναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στηνιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες ,τραπεζίτες ,δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς ολος ο πλανήτης υπόκειται στους κανόνες της αγοράς των ΓΑΪΔΑΡΩΝ )
No comments:
Post a Comment