Subject: Maxine's Brother
Filiki Eteria 2
Thursday, 19 December 2024
JOCKS
40 αρχαία ελληνικά συμβάντα, που προσφέρουν γέλιο αλλά και που προβληματίζουν
Hellas-now στο Google news! Follow us
Τα αρχαία Ελληνικά ανέκδοτα, εκφράζουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και προσφέρουν εκτός από γέλιο, γνώση και προβληματισμό. Παραθέτουμε μερικά από αυτά:
#1. Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στο Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο Αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους, που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: “Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα; “ Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο». Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας: «Ας μ’ αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος».
#2. Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά. Ο Αρίστιππος απάντησε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω».
#3. Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του: «Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα». Εκείνη του είπε: «Ό,τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε».
#4. Είπε κάποιος στον Διογένη: «Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία». ο φιλόσοφος απάντησε: «Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους».
#5. Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιας κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην».
#6. Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία: «Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;»
#7. Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε αμοιβή 500 ταλαντα. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. «Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο». «Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο!».
#8. Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».
#9. Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ένας τον ρώτησε, αν ήταν εκεί πολύς κόσμος. Ο Διογένης αποκρίθηκε: «Κόσμος υπήρχε πολύς, άνθρωποι όμως λίγοι».
#10. Παρακινούσαν τον Φίλιππο τον Μακεδόνα να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε: «Δεν είστε καλά!! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;»
#11. Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε: «Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «μπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
#12. Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο. Ο φιλόσοφος του είπε: «Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλαν ποινή».
#13. Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον, ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
#14. Ο Διογένης βλέποντας κάποιον να δείχνει ερωτευμένος με μια πλούσια γριά, είπε: «Σ’ αυτήν δεν κάρφωσε τα μάτια του, αλλά τα δόντια του».
#15. Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε: «Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;»
#16. Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: “Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό”. Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε: «Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»
#18. Είπαν στον Σωκράτη, ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γι’ αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε: «Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια».
#19. Σε κάποιον που έλεγε, ότι η ζωή είναι άσχημη, ο Διογένης ο Κυνικός είπε: «Άσχημη δεν είναι η ζωή. Άσχημη είναι η άσχημη ζωή»
#20. Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα. «Ναι» είπε, «ένας αναίσθητος άνθρωπος».
#21. Ένα φίδι τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας. Οι μάντεις χαρακτήρισαν το γεγονός θαύμα. Ο Λεωτυχίδης όμως, βασιλιάς της Σπάρτης, θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό. «Για μένα θαύμα θα ήταν”, είπε “αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλειδί».
#22. Κάποτε ο Διογένης είδε μια γυναίκα, να σκύβει πάρα πολύ μπροστά στα αγάλματα των θεών. Θέλοντας να την απαλλάξει από τη θρησκοληψία, την πλησίασε και της είπε:
«Μη σκύβεις τόσο πολύ κυρά μου, γιατί κάποτε ο θεός θα σταθεί πίσω σου και θα δει άσχημα πράγματα».#23. Ο φιλόσοφος Στίλπωνας κλήθηκε στον Άρειο Πάγο για να βεβαιώσει αν πραγματικά είπε, ότι η Αθηνά δεν είναι θεός.. «Και βέβαια δεν είναι θεός, θεά είναι, αφού είναι γυναίκα», είπε. Όταν το άκουσε ο Θεόδωρος, ο λεγόμενος “άθεος”, τον ειρωνεύτηκε λέγοντας: «Από πού το γνώριζε ο Στίλπωνας; Ή μήπως σήκωσε τον χιτώνα της Αθηνάς και είδε τον κήπο της;»
#24. Έδειξαν στον Διαγόρα τον «άθεο» τα πολλά αφιερώματα ανθρώπων που είχαν σωθεί από ναυάγια με τη βοήθεια των θεών. Ο Διαγόρας απάντησε: «Αν οι θεοί φρόντιζαν να σώσουν και όσους πνίγηκαν, τότε θα βλέπατε πολύ περισσότερα αφιερώματα».
#25. Όταν ο Διογένης είδε έναν νεαρό, να φιλοσοφεί του είπε: «Σου αξίζει έπαινος νεαρέ, γιατί στρέφεις το ενδιαφέρον των εραστών από την ομορφιά του σώματος στην ομορφιά της ψυχής σου».
#26. Ένας φτωχός πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε: «Θέλω να γίνω μαθητής σου, αλλά δεν έχω τίποτε, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι ο εαυτός μου». Ο Σωκράτης του απαντά: «Δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μου δίνεις το πιο σπουδαίο πράγμα;»
#27. Προσπαθούσε ο Ζήνων ο Ελεάτης να αποδείξει στον Αντισθένη με περίπλοκα και σοφιστικά επιχειρήματα ότι δεν υπάρχει κίνηση. Ο Αντισθένης άρχισε να βαδίζει, ενώ συγχρόνως ρωτούσε τον Ζήνωνα: «Δεν νομίζεις ότι τα γεγονότα είναι πιο ισχυρά από τα επιχειρήματά σου;»
#28. Υπερηφανευόταν κάποιος σε μια παρέα και έλεγε, ότι είχε πάρει μέρος σε πολλούς αγώνες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και είχε πραγματοποιήσει εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις. Στη Ρόδο μάλιστα είχε κάνει ένα μεγάλο άλμα που κανένας Ολυμπιονίκης δεν είχε κάνει ως τότε. Ένας από την παρέα του είπε: «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» (Κι εδώ Ρόδος είναι. Γιατί δεν κάνεις το άλμα σου;)
#29. Ένας Αθηναίος ταξίδευε με πλοίο με πολλούς άλλους. Ξέσπασε όμως δυνατή τρικυμία και το πλοίο ανατράπηκε. Όλοι προσπαθούσαν να σωθούν κολυμπώντας, ο Αθηναίος όμως έχανε τον καιρό του καλώντας τη θεά Αθηνά σε βοήθεια. Ένας από τους ναυαγούς, που κολυμπούσε κοντά του, του είπε: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» (Φώναζε την Αθηνά, μα κούνα και τα χέρια σου).
#30. Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι, παρατήρησε: «Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει το μικρό κλέφτη».
#31. Ρώτησε κάποιος το Διογένη ποιας πόλης είναι πολίτης κι αυτός απάντησε: «Είμαι πολίτης του κόσμου».
#32. Η Ξανθίππη λέει στο Σωκράτη: «Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο». Κι ο Σωκράτης: «Αλίμονο κι αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη».
#33. Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε: «Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα». Ο Πλάτωνας του παρατήρησε: «Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο».
#34. Ρώτησαν τον Διογένη: «Γιατί οι αθλητές είναι αναίσθητοι;» Ο Διογένης τους έδωσε την εξήγηση: «Γιατί τα σώματά τους ξαναφτιάχνονται με κρέατα χοιρινά και βοδινά».
#35. Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στο Σωκράτη και στη συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε: «Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει».
#36. Ένας φλύαρος κουρέας, ρώτησε τον βασιλιά της Μακεδονίας, Αρχέλαο: «Πως θες να σε κουρέψω;» Ο Αρχέλαος απάντησε: «Σιωπηλός»
#37. Κάποιος ρώτησε τον Θεμιστοκλή: «Τι θα ήθελες να ήσουν; Αχιλλέας ή Όμηρος;» Ο Θεμιστοκλής ρωτά κι αυτός: «Εσύ τι θα ήθελες να ήσουν; Νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή αυτός που αναγγέλλει τα ονόματα των νικητών;»
#38. Κάποτε, ο Κράτης, ο κυνικός φιλόσοφος, δεν απάντησε σε μια ερώτηση του φιλόσοφου Στίλπωνα, αλλά άφησε μια πορδή, εκφράζοντας έτσι την περιφρόνησή του. Ο Στίλπωνας αντιμετώπισε αυτή τη στάση, με την παρατήρηση: «Γνώριζα ότι η απάντησή σου θα ήταν εντελώς άσχετη προς την ερώτησή μου»
#39. Ο Δημοσθένης έπιασε έναν να τον κλέβει. Ο κλέφτης προσπάθησε να δικαιολογηθεί: «Δεν ήξερα ότι αυτό που έκλεβα είναι δικό σου…» Κι ο Δημοσθένης του είπε: «Γνώριζες ωστόσο πολύ καλά, ότι δεν ήταν δικό σου»
#40. Ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου, νίκησε δυο φορές τους Ρωμαίους, αλλά έχασε πολλούς στρατιώτες και αξιωματικούς. Τότε είπε:
«Αν πετύχουμε άλλη μια νίκη σαν και αυτές, καταστραφήκαμε»Διαβάστε επίσης: Πως πέθαναν όλοι οι μεγάλοι Έλληνες της αρχαιότητας; Τι κοινό είχαν
Friday, 13 December 2024
ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΪΔΑΡΟ ΚΑΒΑΛΑ
ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΪΔΑΡΟ ΚΑΒΑΛΑ !!!!!Γ
Saturday, 7 December 2024
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
παροιμίες
Παροιμίες
- Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε.
- Δεν μπορεί να δείρει το γάϊδαρο, δέρνει το σαμάρι
- Ο που ακλουθάει γάϊδαρο, ακούει και τις πορδές του.
- Που να σε δω στο γάϊδαρο καβάλα (Βυζαντινή διαπόμπευση)
- Οποια δεν κάθεται καλά και κάνει εργολαβία στο γάϊδαρο και στο παπά και στη αστυνομία.
- Δυο γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.
- Κάποιου χαρίζαν γάϊδαρο και τον κοίταγε στα δόντια.
- Τι ξέρει ο γάϊδαρος απο σφουγγάτο;
- Μεγάλωσε το γαϊδουράκι, μίκρυνε το σαμαράκι.
- Αλλιώς λογιάζει ο γάιδαρος κι αλλιώς ο γαϊδουριάρης 170.25
- Ό βασιλιάς της Γερμανίας βασιλιάς τών βασιλιάδων, ό βασιλιάς της Γαλλίας βασιλιάς τών γαϊδάρων, ό βασιλιάς της Ισπανίας βασιλιάς τών ανθρώπων, ό βασιλιάς της Αγγλίας Βασιλιάς των τρελλών (ΓΑΛ)
- Γάϊδαρος στή Γερμανία, καθηγητής στή Ρώμη (ΓΕΡ)
- Δώδεκα Μυτιληναίοι φορτώνανε ένα γάϊδαρο καί πάλι φώναζαν, «ανάθεμα τή μοναξιά». (ΕΛΛΗΝΙΚΗ)
- Εκατό Καρδαμυλίτες ένα γάϊδαρο φορτώναν. (ΕΛΛΗΝΙΚΗ)
- Αντί να σειέται ο γάϊδαρος, σειέται το σαμάρι.
- Εγω “μαι κι η γαδάρα μου και τρία κουβέλια στάρι.
- Δεμένος ο γάϊδαρος, αναπαυμένος ο νοικοκύρης.
- Δεν μπορεί να δείρει τον γάδαρο και δέρνει το σαμάρι.
- Δεν το χω για τον ψόφο του γαδάρου μου, οσο για τα ρωτήματα του κοσμου.
- Εδέθη ο γάιδαρος κ΄ελύθη κ΄εδέθη οπου του μοιάζει.
(Για ανθρώπους ανίκανους που δεν μπορούν να διατηρήσουν μια θέση και γυρνάνε στα ίδια). - Έδεσε το γάϊδαρό του
- Είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα.
- Ο γάιδαρος στο γάμο ή για νερό ή για ξύλα
- Σιγά μη στάξει η ουρά του γαιδάρου.
- Έκανα τον γάϊδαρο και ετούρλωσε τ΄αυτιά του και πήρε το σαμάρι του και πήγε στήν κυρά του.
- Γάιδαρος ειν΄ο γάιδαρος αν εφορεί και σέλλα,
κι η γρια κι αν ομορφίζεται δεν γίνεται κοπέλλα. - Μεγαλώνει το γαϊδούρι και κονταίνει το σαμάρι.
- Μικρό γαδούρι πάντα πουλάρι.
- Μισοκουρεμένη ουρά, του γαδάρου πεθερά.
- Ξερακιανός γάδαρος, ξαλειμός στον αχερώνα.
- Μαντζουράνα στο κατώι, γάιδαρος στα κεραμίδια
(Γάιδαρος στα κεραμίδια. Η φράση στα λατινικά ήταν asinus in tegulis και λέγονταν για να δηλώσει κάτι το παράξενο.
Η ελληνικη έκδοση λέγεται για τις ασυνάρτητες ομιλίες και εν γένει για κάθε ασυναρτησία – συμπεριλαμβανομένων και των ασυνάρτητων ανθρώπων που δεν μπορούμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη.) - Bρήκε ο γάιδαρος βρακί να φορέσει στο Δαφνί (=τρελοκομείο)
- Ήταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάιδαρος κι αποστράβωσε.
- Μητ΄ο σκύλος τρώει τ΄άχυρο μήτε το γάιδαρο αφήνει.
- Να σηκωθεί ο άνθρωπος να κάτσει ο γάιδαρος.
- Να σωπάσει ο άνθρωπος να μιλήσει το γαϊδούρι.
- Ο κουζουλός ο γάιδαρος, πάντα πουλάρι δείχνει.
- Όλοι με χρυσά βελούδα, ποιος τα βόσκει τα γαϊδούρια;
- ΄Οποιος κεντάει το γάιδαρο μυρίζεται τις πορδές του.
- Όταν ψοφήσουν τ΄άλογα, έχουν τιμή τα γαϊδούρια.
- Σε ξένο γάιδαρο, καβάλα γρήγορα και κατέβα γρήγορα.
- Καποιανού του χαρίζαν γάιδαρο και τον κοίταγε στα δόντια.
- Τον γάιδαρο, όσο και να τον στολίσεις, άλογο δεν γίνεται.
- Τον άρχοντα και γαϊδούρι να τον δείς μην τον καβαλικέψεις.
- Το μισιακό γαιδούρι το τρώει ο λύκος.
Και άλλες αρχαίες
- Ονος άγει μυστήρια
Το γαϊδούρι μεταφέρει τα Μυστήρια.
Κατά τα Ελευσίνια Μυστήρια τα γαιδούρια μετέφεραν τα χρειαζούμενα από την Αθήνα στήν Ελευσίνα. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν κάτι και όμως καταπιάνονται με αυτό. - Ο όνος ακροάται σάλπιγγος ή όνος λύρας ακουων
Ενα γαιδούρι ακούει σάλπιγγα και - “Ονος λύρας ουκ επαϊει, ουδέ σάλπιγγος ύς
ο γάιδαρος δεν ξέρει απο λύρα ούτε το γουρούνι από σάλπιγγα.
Γι΄αυτούς που δεν σκαμπάζουν τίποτε από μουσική. - Όνος εις Αθήνας
Γαϊδούρι στην Αθήνα. Για απαίδευτο που βρίσκεται σε χώρο που δεν του ταιριάζει - Από όνων εφ΄ίππους
Δηλώνει κάποια προαγωγή - Όνος εις άχυρα
Για τους αχόρταγους. Ανάλογη «Αλεπού στο κοτέτσι» - Τα μακρά ώτα όνον δηλούσι.
- Άλλα μεν Λεύκωνος όνος φέρει, άλλα δε Λεύκων
Ανάλογη της νεοελληνικής «Αλλιώς λογιάζει ο γάιδαρος κι αλλιώς ο γαϊδουριάρης» - Περί όνου σκιάς
Κάποιος νοίκιασε ένα γαϊδούρι για να πάει στους Δελφούς· και μόλις έπιασε μεγάλη ζέστη, πήγε στη σκιά του γαϊδουριού, ο ιδιοκτήτης όμως του γαϊδάρου τα βαλε μαζί του, λέγοντας του ότι «τον γάιδαρο σου νοίκιασα, όχι και τη σκιά του». Από εδώ και η παροιμία για όσους τσακώνονται για πράγματα ευτελή. - Ωτα όνου λαβείν (απο την ιστορία του Μίδα).
Καρίων: νὴ τοὺς θεοὺς Μίδαις μὲν οὖν, ἢν ὦτ᾽ ὄνου λάβητε.
Μετάφραση: Να! Ο καθένας Μίδας σωστός. Γαιδουρινά μονάχα αφτιά θα βγάλει.
(Αριστοφάνης – «Πλούτος» 288)
- Αφ΄ίππων επ” όνους
Αντίστοιχη της Νεοελληνικής «Από δήμαρχος κλητήρας» ή «απ΄τα ψηλά στα χαμηλά κι΄απ τα πολλά στα λίγα». - Απ΄ ονου καταπεσείν .
Για κάποιον που μπλέκει με υπαιτιοτητά του. Ωραίο λογοπαίγνιο γιατί διαβάζεται και
«από νού καταπεσείν», «από το ξερό του το κεφάλι» όπως θα λέγαμε σήμερα. - Ει μη δὐναιο βοῦν ἔλαυνε ὂνον
Αν δεν μπορείς να έχεις βόδι, πάρε γαϊδούρι. - Ἡ κάμηλος ψωριῶσα πολλῶν όνων ἀνατίθεται φορτία
Η ψωριάρα γκαμήλα σηκώνει φορτώματα πολλών γαιδουριών - Ὑπό τῆ λεοντῆ πάλιν ὀ ὂνος ὀγκήσεται
Το γαιδουρι κι” αν μασκαρευτεί λιοντάρι πάλι θα γκαρίζει - ΄Ονῳ τις ἒλεγε μῦθον ὁ δε τὰ ὦτα ἐπέσειεν.
Στο γαιδούρι λέγανε ένα παραμύθι κί αυτό κούναγε τ΄αυτιά του - Όνος ύεται
Το γαιδούρι βρέχεται. Πλήρης αδιαφορία. Ανάλογο με το σημερινό πέρα βρέχει - ΄Ονου πόκες ή όνον κείρεις
Αντίστοιχο του σημερινού «πιάσ΄τ΄αυγό και κούρεψ΄το» - ΄Ονος με ελάκτισεν καγώ λακτίσω τούτον;
Με κλώτσησε ένα γαϊδούρι, πρέπει και εγώ να το κλωτσήσω; Εισηγείται ανεκτικότητα και υψηλόφρονη συμπεριφορά στις κακές συμπεριφορές χυδαίων ανθρώπων. Το διηγείται ο Διογένης ο Λαέρτιος* επικαλούμενος τον Δημήτριο τον Βυζάντιο που θεωρούσε ότι ο Σωκράτης είχε πεί ΄» εἰ δέ με ὄνος ἐλάκτισε, δίκην ἂν αὐτῷ ἐλάγχανον;».